و لله الاسما الحسنی فدعوه بها

وقتى انسان در مقابل خداوند خود - كه غنى مطلق است - قرار مى‏گيرد، بايد بهترين شيوه را به كار ببرد. در اين صورت دست‏ها را به طرف بالا مى‏گيرد و درخواست خود را مطرح مى‏كند... اما چرا به طرف بالا؟ مگر خداوند در همه جا حضور ندارد؟ بالا و پايين نسبت به ما است كه روى زمين قرار داريم! فرضاً اگر كسى روى كره ماه قرار گيرد، به نظرش مى‏رسد كه زمين بالاى سر او قرار گرفته است.بنا براين بالا و پايين امرى نسبى است.
حالت روحى روانى انسان، طورى است كه چيزهاى نفيس و معنوى را به بالا نسبت مى‏دهد واز بالا تقاضا مى‏كند و كسانى‏را كه مقام عالى‏ترى دارند، بالا دست قرار مى‏دهد. سر انسان كه محل درك، شعور، عقل و مركز فرماندهى بدن است، در بالاترين نقطه قرار دارد. قرآن نيز فرموده است: «رزق شما در آسمان است»(ذاريات (51)، آيه 22.).
حضرت على(ع) در پاسخ همين سؤال فرمودند: «اذا فرغ احدكم من الصلاة فليرفع يديه الى السماء و لينصب فى الدعا، فقال ابن سبا: يا اميرالمؤمنين! أليس الله فى كل مكان؟ قال: نعم، قال: فَلِمَ يَرفع يديه الى السماء؟ فقال: او ما تقرا «و فى السماء رزقكم و ماتوعدون». فمن اين يطلب الرزق الا من موضع الرزق و موضع الرزق و ما وعد الله السماء»(من لايحضره الفقيه، ج 1، ص 325؛ التهذيب، ج 2، ص 322.)؛ «وقتى از نماز فارغ شديد، دستانتان را به طرف آسمان بالا ببريد و دعا كنيد. ابن سبا سؤال كرد: مگر خداوند در همه مكان‏ها نيست؟ حضرت فرمود: درست است. سؤال كرد: پس چرا دستمان را به طرف آسمان بالا ببريم؟ حضرت فرمود: آيا قرآن نخوانده‏ايد كه فرموده است: رزق شما و آنچه وعده داده شده‏ايد، در آسمان است» پس از كجا بايد رزق را طلب كرد؟ بايد از موضع و جاى رزق و آنچه كه خداوند وعده كرده، طلب نمود كه آسمان است».

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: